viernes, 1 de julio de 2011

Arkona en Madrid, 21·VI·2011


Por primera vez en sus ocho años de existencia, los ruskis de Arkona por fin decidieron venirse desde la capital de su país a la del nuestro, evento al cual no podía faltar. Así que me cogí un avión y me metí en ese horno microondas llamado Madrid, a conocer, de paso, la sala Ritmo y Compás, que me habían dicho que es de las más pequeñajas y humildes y no lo pongo en duda, pero realmente equivale a la mejor de mi ciudad y suena bastante mejor.

Los primeros en salir al escenario fueron los locales Pimeä Metsä, cuyo nombre está sacado (supongo) de dos títulos de Moonsorrow y significa bosque oscuro en finlandés. Sólo los conocía de oírlos una vez y de pasada en su myspace, y en su momento me parecieron unos Ensiferum de la vida. Otros más, quiero decir. Una vez más, mis juicios rápidos me llevaron a error: en la Ritmo y Compás descubrí que tienen temas realmente trabajados y de carácter en general marcadamente épico y agresivo. Me recordaron un poco a Månegarm por esto y por el tipo de voz, que me parece de lo más apropiado para el estilo: muy dura pero sin salir de un registro "normal", no sé si me explico. Bueno, escuchad a uno de los dos grupos y lo entenderéis mejor. Escriben las letras, si no me equivoco, en finlandés, o al menos los títulos están en ese idioma seguro, y en las seis o siete canciones que tocaron resumieron un buen cacho de la mitología nórdica: en concreto ahora mismo recuerdo sólo una sobre el Ragnarök y otra sobre la serpiente Jörmungander, pero vaya, podéis creerme, todas hablaban o de Thor o de su martillo o de Odín o de su caballo o de su palacio. Al rato de empezar me encontré saltando y haciendo el mono como el resto. La única canción que no me acabó de gustar fue la última, la de la serpiente, por su carácter fiestero, que por lo general y salvo algunas excepciones me aburre. Lo demás, muy bien todo. Siendo españoles seguro que volveré a verlos más pronto que tarde.

Después salieron los también madrileños Ultreia, con un rollito más céltico y un tanto más tranquilo, menos contundente y con voz únicamente femenina. Personalmente me gustaron algo menos, aunque tuvo su gracia el pedazo "grito Halford" que metió Charo cuando presentó el grupo y terminó diciendo: "somos Ultreeeeiiiiaaaaaaaaa", y al mismo tiempo los otros se pusieron a tocar el tema principal de Piratas del Caribe, les quedó genial. Eso fue al final de todo. Los temas que tocaron en su media hora denotaban trabajo y seriedad, pero como digo, por alguna razón no me gustaron tanto como sus predecesores. Tienen su disco para bajar gratis, a ver si lo escucho con más detenimiento. También hay que decir que la mitad de las partes de viento (gaita, flauta travesera y bombarda, creo que era) no se oyeron, porque David enseguida se emocionaba, cambiaba de postura apartándose del micro y ya no se oía nada. Con la bombarda no hubo problema, pero con las otras dos sí.

Y por fin llegó la hora del plato fuerte, el grupo que llevaba cuatro años queriendo ver. La intro del От сердца к небу ya anunciaba que empezarían con una animalada como "Покровы небесного старца". Y cuando salió Masha, no veas qué aclamación. Interpreta su papel cojonudamente: no se está quieta ni un momento, no se acerca más al público porque se caería, canta tan bien como en los discos sin ayudas artificiales, anima muchísimo a la gente... Muy bien todo, gran artista.
Después de esa canción y las que dan título a sus dos últimos discos tocaron una canción nueva y de momento inédita: "Леший", pronunciado leshi, que me gustó bastante poco. Es fiestera, pero últimamente parece que no da pie con bola con las fiesteras. A ver si en estudio suena mejor; a finales de agosto lo sabremos. Fui al concierto mentalizado de que iba a oír un buen puñado de canciones de ese tipo, porque a quien le guste mucho el grupo puede preferir un tipo de canciones u otras, pero la mayoría de quienes conocen sólo los "grandes éxitos" suelen preferirlas, supongo que porque son las que entran más fácilmente. Sin embargo tengo que decir que tocaron menos de las que esperaba (ni "Skal" ni "Выйду я на волюшку", por ejemplo) y, quitando "Стенка на стенку", la verdad es que me gustaron todas. Esta que menciono, como era de esperar, funciona bastante bien en directo. No sé si sabéis lo que es un stenka na stenku; significa pared contra pared o algo parecido y es el nombre de un juego tradicional de su zona que consiste en ponerse un grupo de personas enfrente de otro a determinada distancia y echar a correr unos contra otros hasta chocar. Para que luego digan de los vascos. Por tanto, ya imagináis lo que pidió Masha al principio de este tema: lo que en jerga conciertil anglosajona se viene llamando wall of death.

Me olvidaba de decir que el grupo que vimos estaba cojo: faltaba el gaitero Vlad Volk. En realidad se unió a la banda hace dos o tres años y creo que desde entonces dieron más conciertos sin él que con él, pero bueno, por lo visto es estudiante y no puede permitirse andar mucho de paseo. Así que, tristemente, sus partes sonaron grabadas. No me gusta nada que los grupos hagan esto. No obstante hay que decir que lo ponen relativamente bajito, como acompañamiento de lo que hay sobre el escenario y no al revés; la frase que estaba escribiendo era totalmente distinta a la que estás leyendo, pero acabo de enterarme ahora mismo revisando los vídeos de que hay partes de "Купала и Кострома" que estando allí no oí. Esa canción en directo suena un poco extraña, porque en la versión de estudio tiene el primer verso de cada estrofa en un tono y el resto en otro más agudo; pero claro, esa es la sensación que dan los coros, y en directo al no haber coros se oye sólo la voz principal, que canta todo en el mismo tono. En realidad los coros sí que suenan grabados, es lo que acabo de descubrir, pero apenas se oyen. Es un poco contradictorio. ¿Para qué los ponen si está muy feo hacerlo y casi no se notan? No lo entiendo. Más les valdría comprarse un flautista suplente, o un teclista, que algo siempre apaña.

De las que interpretaron, la canción que menos me esperaba oír era "Солнцеворот", de su primer disco. Fue una grata sorpresa, pero no tanto (no tan grata, un poco más sorpresa) que la impresionante "Марена", una de mis favoritísimas de uno de mis grupos favoritos que es el que nos ocupa; no veas qué alegría cuando empezó ese "trruititituuuuu, trruititituuuuu, trruititutiiiii, turiiiiruuu..." Por último, otra que no sabía ni que tocaran normalmente es "Память". Quitando estas tres, el resto son más o menos esperables. Aunque creí que cerrarían, bien el set principal, bien los bises, con "Ой, то не вечер", que hasta donde sé es o era su tema clásico de cerrar conciertos, pero ni siquiera la tocaron.

Y poco más hay que decir. Lazar impone mucho, anchote como es y con esa barba y su pose de tío duro, y Masha, como ya dije, es un espectáculo por sí sola. Además es guapísima, más que en las fotos; hace poco estuve pensando que debe de ser la única mujer del mundillo metalero que no explota un poco su belleza, ni con trajes escuetos, ni con maquillaje, ni nada. Pero bueno, esa es otra historia. Lo que sí es un poco suicida es llevar pantalón de cuero, botazas, mandilón eslavo de manga larga y una piel de zorro más grande que ella con el calor infernal que hacía en todo Madrid, cuánto más en una sala con mucha gente y ambiente cargado (cuando nos mojó con la botella de agua a punto estuve de gritarle gracias). Y, por supuesto, sin parar de saltar y hacer el ganso ni un momento. Blanca como es, a las dos canciones estaba roja como un semáforo, y al después del bolo no bajó a saludar porque, según dijo Lazar, se encontraba mareada por el calor. Lo raro es que no le diera una lipotimia, o trece. Una última anécdota: parece ser que se decidió a estudiar inglés cuando empezó a girar por fuera de su país, y lo básico lo dice bien pero con un acentazo muy gracioso, por unos instantes creí que hablaba en ruso, y se le escapó un слава братья (algo parecido a "gloria, hermanos").

Resumiendo: una gran noche, con buenos teloneros y un grupo principal arrollador. A pesar de la carencia de flautista y de un set un poco corto (sobre hora y diez), no creo que defraudara a nadie. Fue su primer concierto en España, espero que de una serie de muchos.


He aquí el set list; algunos títulos son enlaces a vídeos, unos míos (los que tienen asterisco) y otros ajenos.

01. Покровы небесного старца
02. От сердца к небу *
03. Гой, Роде, гой!
04. Леший
05. Марена *
06. Славься, Русь! *
07. Память
08. По сырой земле
09. Стенка на стенку
10. Солнцеворот
11. Купала и Кострома
12. Русь *
--------
13. Ярило

Hora y diez aprox.

5 comentarios:

  1. Vaia, e non sabe falar inglés? e estes rusos qué idioma estudian no colexio como "alternativo"? XD

    Con pieles a trintaetantos grados.. buff debería ir pensando en aclimatarse un pouco, xa non che digo se se vai a girar a Turquía ou sudamérica nos "mellores meses" XD Nada, eu recomendaríalle un atuendo máis acorde, tal que así :D (ver moitas barbarianexploitation estame afectando demáis jajaj)

    ResponderEliminar
  2. El inglés que sabe es basiquísimo: "thank you", "the next song is tal" y poco más; pero estoy seguro de que conoces a muchos españoles de tu edad, que viene a ser la de ella, que saben lo mismo y también estudiaron inglés como segunda lengua... Yo creo que la razón de que pase esto es la misma aquí que en Rusia: la lengua propia del país está muy extendida. En el extremo contrario están países como Holanda o Finlandia, donde un chaval de dieciséis años nos puede dar clases de inglés a unos cuantos.

    Me estoy imaginando ahora a Masha con un bikini de pieles en manowárica guisa... jejeje

    ResponderEliminar
  3. Ponle un subtitulo al articulo: "O como ponerle los piños largos a RMS". Perraco.

    ResponderEliminar
  4. Y yo como siempre no pude ir... En la proxima ya no hay excusa, y a ver si ya podemos ir conociendonos...

    ResponderEliminar
  5. No, si está claro que esta vez Pagan Dreams y Arkona no tuvieron suerte uno con otro... a ver si para la próxima montamos un fiestorro pagandrímico-asgardiano, juasjuas

    ResponderEliminar

Por favor, ponte algún nombre o nick, pero no dejes comentarios anónimos... gracias :)